De duivel genaamd Hamburguesa

He vakantiegangers ;)


WARNING; HET IS WEER EEN LANGE GEWORDEN...


Er zit al weer een week op en denk maar niet dat ik alleen op mijn lui achterwerk heb gezeten! Weer bedankt voor de leuke (en bezorgde, he oma!) berichtjes en pa ook bedankt voor de extra fotoruimte! Kan ik jullie nog meer lekker maken...

Donderdag voordat de minirondreis door Honduras en Guatemala begon nog eerst even een lokaal biertje gedaan bij een tent waar een leuk bandje zich uit stond te sloven. Ze klonken wel akelig veel op Buena Vista Social Club qua muziek en na rondvragen bleek de zanger slash drummer met grijze baard, goude kettingen, zonnebril en pooierhoed ook daadwerkelijk oud-lid te zijn van deze band! Voor degenen die Buena Vista Social Club niet kennen (schaam je!), dit is een beroemde salsaband, oorspronkelijk uit het communistische Cuba. Kortom, het was schudden en draaien geblazen en de volgende dag opstaan met ontzettend veel spierpijn.

Vrijdagochtend was het tijd voor mijn minitour met school, waarbij we als studenten de rondleidingen zouden moeten verzorgen (onderdeel van mijn studie) en dus met die spierpijn kroop ik sochtendsvroeg in de bus. Honduras stond op het programma en aan de grens bleek het weer even hete-voeten-werk te zijn. Maar na het overhandigen van de nodige dollars blijkt altijd alles vlot te verlopen (ik vraag me altijd toch af waarom). Ook staan er mennekes met een cowboyhoed die je voor een scheve koers Limpiras (Hondurese munteenheid) proberen te verkopen voor nog meer van dat groene Amerikaanse monopolygeld. Zonder te overdrijven hebben ze een stapel van wel 15cm in hun handen van die overgebruikte Limpiras, hoewel je daar bij ons in Nederland nog niet eens een magnetronmaaltijd van kan halen bij de Albert Heijn. Toch een grappig gezicht om te zien hoe ze in ieder openstaand raam hun hand porren en die flappen proberen te wisselen.

De volgende dag de Mayaruines van Copan bezocht waar ze een belachelijke afzetprijs van 15 dollar aan de kassa vroegen. Dat hebben ze geweten ook! Toen we duidelijk probeerden te maken dat we ook nog eens geen gids nodig hadden omdat een aantal studenten hier een rondleiding moesten geven, begonnen een paar gidsen letterlijk te dreigen. Dit was niet de bedoeling natuurlijk, maar het is onzin om voor iemand te betalen als je hem toch niet gebruikt (ow, dit klinkt raar...maar waar). Hier hebben we geen vrienden mee gemaakt, maar er liepen in principe genoeg Amerikaanse flappentappers in het park rond die zich wel duidelijk een gids konden veroorloven en er ook uitzagen alsof ze er een konden gebruiken.

Verder vielen de ruines wat tegen, misschien ook omdat de verwachtingen erg hoog waren. Wat wel weer als een enorme verrassing kwam, was het onverwachte bezoek van de president van Panama, Honduras en Guatemala aan dit park! Ik wist niet wat er gebeurde toen ik een stoet wandelende cameras en fototoestelletjes rond drie mennekes zag plakken, maar later werd het al snel duidelijk. De ruines bleken opeens een stuk minder interessant, maar na een paar fotos van die mennekes had ik dit ook wel gezien. Toch leuk kennis met ze gemaakt te hebben ;).

Vervolgens de tour doorgezet naar Rio Dulce, een dorpje vlak bij het plaatsje Livingston, een leuk plekkie vol Rastafaris aan de Caribische kust van Guatemala. De eerste avond een geweldig zwembadfeest gehad, zoeentje die je echt nooit vergeet. Op het einde van de avond zat er meer bier, coctails en peuken in het zwembad van het hotel dan water, maar het was het zeker waard. Zelfs alle docenten van mijn school zwommen lallend met een flesje bier tussen iedere vinger mee.

En toen begon de ellende... al het moois was weer even afgelopen. De volgende dag stond een boottrip op het programma door een stuk regenwoud en ik maakte de grote fout ook daadwerkelijk in te stappen. De dag ervoor had ik een ondefinieerbaar stuk vlees met de naam Hamburguesa door mijn keel laten glijden en dat was mijn grote fout. If only I knew. Letterlijk de volgende 3 a 4 dagen zo ziek als een hond geweest, inclusief 39 graden koorts. Vandaag voel ik me voor het eerst weer helemaal top en op. Dus, om mijn verhaal af te maken, ik in het bootje gestapt en daar begon ie. De hele reis uit het bootje gehangen en af en toe gevraagd of er wat langzamer gevaren kon worden, zodat ik rustig kon overgeven. Als je een boot met 15 mensen deelt en je overkomt dit, dan weet je wat het toppunt van schaamte is. oh my god

Dus van die daaropvolgende dagen heb ik weinig meegekregen maar gelukkig mam had ik bezorgde mensen om me heen. Zo schijn ik ook nog in Tikal te zijn geweest...nee haha, daar weet ik nog veel van, ook omdat ik daar mijn rondleiding moest geven. Tikal was vroeger een Mayastad en daar staan nu de meest indrukwekkende ruines, omgeven door oerwoud. Die ochtend had ik me volgestopt met pijnstillers, want ik moest en zou die rondleiding geven, het was namelijk een tentamen waarbij mijn docenten me zouden beoordelen op mijn rondleidingsvermogen. Het ging gelukkig allemaal ontzettned goed en ook die onverwachte dingen gebeurde waarop ik had gehoopt. Zo hebben we veel brul- en spinapen voorbij zien swingen (inclusief babies), evenals toekans en tal van andere beesten. Wat een ervaring! Zodra we dit park uitliepen kreeg ik weer last van mijn vervelende drollenmakers, maar ik had het overleefd yiiihaaah! En daarbij spraken mijn docenten vol lof over mijn belevenisvolle tour en sloot ik de dag af met een dikke voldoende. Tot slot maar weer zielig vroeg in mijn bed gekropen met een dikke trui en 5 liter water naast me.

Gister de terugreis gemaakt naar mijn gastgezinnetje in Antigua, waarbij ik mijn beterschapsdag had. Vandaag weer op en top bij de Spaanse les gezeten en ik voel me weer die ouwe Guillermo. Wat een trip, wat een trip!

Verder gaat het goed, ik raak de aankomende dagen geen drup alcohol aan, hoewel de rest me ermee lekker maakt. Ik hou me sterk hehe. Laat weten hoe het met jou gaat, daar ben ik ook ernorm benieuwd naar! Dont hesitate

Un saludo y un beso,
Guillermo