mijn 3 persoonlijkheden

Het volgende bericht vergt wederom enige vorm van fantasie. Indien u hiervan op het moment wat tekort komt, doe dan het volgende;
Ga een stuk wandelen in het bos. Volg niet de gebaande paden maar neem een aardappelschilmesje mee om je eigen weg te kunnen snijden door de struiken. Doe dan alsof de mieren groene, gele of blauwe gifkikkers zijn, de eekhoorns een vreemde soort krokodillen (ok, als deze in de boom zitten is dat vrij pittig, maar doe toch je best) en iedere mus een toekan of een andere vreemde vogel. Ontwijk geen regenplassen, maar bedenk dat je hier overheen kunt surfen of, als je toevallig een kano bij de hand hebt, bevaar deze dan. Vergeet niet 'ooh' en 'aah' te brullen na het zien van iets bewegends.

Goed, de laatste anderhalve week heb ik, zoals beloofd, mijn hersenen wat meer actief kunnen laten functioneren. Ik heb me daadwerkelijk een Tarzan, Indiana Jones en de beste surfdude ineen gevoeld. Perfecte Combi en zo'n overactief persoon kan in Costa Rica geheel zijn hart ophalen.

Na onze intree in Costa Rica via dat rastafaridorpje Puerto Viejo hebben we de speedboat gepakt naar Tortuguero. Yep, een speedboat, alsof het de normaalste zaak is ter wereld. Hier in Costa Rica wel, het is zeg maar de NS, maar dan zonder die vertragingen en het geklaag dat dat veroorzaakt. Zou ik hier het woord vertraging uitleggen, zouden ze me scheel aankijken. Is ook logisch als er nu eenmaal geen reistijden bestaan. Vol is vol en gaan met die hap, hoewel er soms een paar letterlijk met de benen buiten boord moeten hangen. Ik moet toch eens vragen of dat goedkopere "zit-"plaatsen zijn.

Afijn, Tortuguero staat bekend om zijn National Park en zijn schildpadstranden, hetgeen betekent dat ieder jaar hier schildpadden aan wal komen om hun pingpongballen uit te poepen. En dat hebben we geweten ook. Zo'n schildpaddenjacht vindt enkel in het donker plaats, hetgeen betekent dat je met een gids en een zaklamp wat over de stranden zwerft, op zoek naar die oerbeesten. Het woord gids moet trouwens niet al te letterlijk genomen worden, we kregen er twee mee. Eén die het pingpongpoepproces tot in de puntjes wist uit te leggen maar geen woord Engels sprak en één die goed was in vertalen maar waarschijnlijk nooit biologie op school had gehad. Na een paar kilometer zwerven op deze eierstranden toch zo'n oerbeest gevonden, pingpongschietend en al. Enorm indrukwekkend hoe zo'n gepanserd loeizwaar beest zulke delicate balletjes in zijn zelfgevormd zandholletje werpt. Na 200 van die ballen dacht ik toch echt dat het beest onderhand leeg moest zijn van binnen en gelijk had ik. Totaal uitgeput dicht hij zijn holletje en kruipt hij op zijn dooie gemak terug de zee in. Wist deze vriend maar dat slechts 1 van zijn 1000 uitpoepingen ook daadwerkelijk tot een volwassen laatdinosaurus zal uitgroeien, dan zou hij waarschijnlijk de hoop opgeven en nooit meer bevrucht willen worden.

Weet je trouwens niet hoe dit pingpongpoepproces klinkt? Doe dan dit; Plaats uw lippen in een open houding zodat het de letter O vormt. Plaats vervolgens uw rechter wijsvinger in deze O zodat het gat wordt gedicht. Zet druk op uw vinger en wangen, net zolang totdat uw vinger uit uw mond wordt geschoten. Doe dit drie keer per minuut en u weet hoe het schildpadpingpongpoepproces klinkt.

Ik blijf het toch raar vinden dat we, al kijkend naar het achterwerk van een schildpad, aanwezig zijn op de bevalling van ongeboren babies die waarschijnlijk nooit de zee zullen voelen. But that's life...

Verder heeft Tortuguero ook een indrukwekkend National Park en dat is precies waar mijn Indiana Jones-kwaliteiten naar boven kwamen. Een kanotocht door mangrovenmoerassen, gevolgd door een wandelexpeditie geven mij zo recht op een Jones-diploma. Al het vreemde leven dat ik onderweg ben tegengekomen is onbeschrijfelijk, en van tijd tot tijd ook met een gevaarlijk randje, maar hey, je krijgt die Jones-titel natuurlijk niet voor niets. Van apen tot krokodillen, van gifkikkers tot kilometerslange marcherende strijdmieren, van luiaards tot de grootst denkbare spinnen en van toekans tot honderden andere vreemde vogels. In het wild is deze beestenboel zoveel indrukwekkender als de paradepaardjes in de dierentuin. Misschien vooral ook omdat je niet weet wat zo'n stuk wild je kan aandoen. Volgens mij kan alles wat hier rondloopt dodelijk zijn, tenzij je de welbekende 'regels der natuur' kent. Of gewoon biologie op school hebt gehad.

Na Tortuguero zijn we "even" het vaste land van Costa Rica overgestoken van de Caribische naar de Pacifische kust. En in Montezuma (klinkt ook zo heerlijk avontuurlijk) kon ik de Tarzan in me los laten. Hoewel Montezuma aan de kust ligt en het letterlijk 10 seconden duurde van mijn stapelbed tot de zee (zie filmpje!), barste het wederom van de natuurschoon. En dat is echt zonder te overdrijven. Watervalletje hier, brulaap daar etc etc. Maar die watervallen waren er toch wel het mooist. Hoewel er verscheidene idioten zijn omgekomen bij het springen van een paar van deze watervallen, wordt het nog iedere dag gedaan. En ja, dan kan ik dat natuurlijk ook niet laten. Na wat aanwijzingen van wat meer ervaren Tarzan-achtigen over welke waterval voor het minste slachtoffers heeft gezorgd (mam, ik overdrijf), moest en zou ik ook een sprong wagen. Zie daarvoor mijn helfhaftige filmpje op deze site. Het duurt dan ook even voordat ik spring, maar twijfel stond me af en toe in de weg. Na 4 keer deze megajump sta je helemaal te stuiteren van de adrenaline en hier had ik het ook bij moeten laten. De vijfde keer ging ik door mijn rug waar ik nu nog last van heb omdat ik niet recht in het water belandde. Ach ik hoor je al denken; eigen schuld dikke...

Daarna nog aan wat lianen geslingerd en gewoon dat oermens in me losgelaten in die mooie omgeving. HEER-LIJK

Een paar dagen geleden zijn we aangekomen in Santa Teresa, een hemel voor surffanaten. En yep, het is deze plek waar ik mijn 'derde ik' kon uiten. Hoewel ik nog vrijwel nooit heb gesurft, moet en zal ik een goeie surfdude worden. Plus, zo'n board onder de arm ziet er gewoon cool uit, zeg nou zelf. Dus gister nog wat les gekregen van een Israelische maat en vandaag maar weer de golven op. Surfen geldt zoals met alles, gewoon blijven oefenen en dan komt er een dag dat je gewoon goed bent. Maar ik denk dat die dag nog niet nabij is. We'll see.



Ok lui, dat was 'ie weer. Volgende week gaan Priscilla en ik richting Nicaragua en proberen we daar de resterende tijd nog door te brengen. Keep it cool!