filosofisch plassen doe je zo

Daar zit je dan, achter je computer. Ik hoor je denken, wat heeft die meneer Willumbus nu weer uitgestoken. Waar hangt hij nu weer met zijn luie reet. Of nog realistischer, hoe zwaar is zijn leven nu weer. Ik krijg steeds vaker verzoeken of dit profiel ook naar derden gezonden mag worden. Dus vrienden van vrienden van vrienden bijvoorbeeld of collega's van collega's van pa en ma. Tuurlijk! Daarmee voel ik me vereerd en dan moet ik ook wel weer (met de nadruk op weer) met een dondersgoed verhaal aankomen, of het nu waargebeurd is of niet. Het moet natuurlijk interessant blijven voor de vriend van de oma van de collega van mijn klasgenoot natuurlijk!

Maar helaas. Deze laatste week ben ik niet uit een vliegtuig gesprongen en ook heb ik geen 5 ziektes opgelopen door het aaien van een straathond (alhoewel...dat moet nog blijken). Wat ik de laatste week heb uitgespookt, zou zich net zo goed op een eiland in Thailand, Fiji, Malediven of ja, heel misschien zelfs Zuid-Frankrijk afgespeeld kunnen hebben.

De eilandengroep Bocas del Toro in Noord-Panama staat naast zijn nationale parken, zijn wederom ydillische eilanden en zijn natuurschoon om...eh... hoe zeg je dat. PARTY HARDY denk ik. Hier volgt een schets van een dag uit het leven van een doorsnee backpacker daar op Bocas:
- opstaan (de tijd hiervan blijft een vraagteken)
- lunch, het ontbijtuur is allang verstreken
- met een lokaal visserke onderhandelen over de prijs van een boottocht naar een strand, meestal een ander strand dan waar je de dag ervoor was. Keuze in overvloed.
- zwemmen, chillen en bodysurfen. Ideaal tegen de kater.
- terugtocht tegen zonsondergang. Hopen dat dat visserke onze terugvaarafspraak niet heeft vergeten
- koken: spagetti met de goedkoopste pastasaus uit de Chinese supermarkt om de hoek
- Je voor de volgende dag weer voorzien van een kater.

Toch moet ik nog wat eigenaardigs met je delen. Het hostel op Bocas del Toro was rondweg ideaal. Hoewel, misschien niet heel geschikt als je een vroege slaper bent. Reden: het hostel beschikt over een bar met 50 cent bier en hele luide (Amerikaanse hang-)muziek. Maar de toiletten zijn nog het geniaalst, vooral als de Happy Hour (goedkoop bier en coctails) is begonnen. Breng je dan een bezoekje aan het toilet, begin je je opeens licht in je hoofd te voelen. Reden hiervoor zijn de hoogfilosofische spreuken die de toiletmuren sieren. Deze spreuken zetten je echt aan het denken. Is het niet de inhoud ervan, dan wel de gedachte van welke Goethe de Tweede die heeft geschreven. Het leuke is dat je iedereen die je tegenkomt gaat verdenken van de meest idiote toiletmuurgezegdes.
Om je te laten meegenieten, hier een paar voorbeelden. (HO, je moet wel even wat 50-centbiertjes achterover schieten om de diepzinnigheid ervan geheel te begrijpen!)

- Fighting for peace is like having sex for virginity (waarschijnlijk van zo'n late hippie, de nationaliteit kan ik helaas niet achterhalen.)
- The things you own end up owning you
- I love this place (Amerikaan, overduidelijk)
- Would you drink if you wouldn't get drunk? (Brit of Ier, kan niet anders)
- Party, you can sleep when you are dead (zou iedereen in Bocas del Toro kunnen zijn)
- Niemand ist so verruckt, dass er nicht einen noch verruckteren findet. ("Ich bin ein berliner"...geen commentaar)
- In de Kingdom of the Blind, the one-eyed man is King (waar ligt Kingdom of the Blind??)
- Ask questions, don't search for answers
- All what we are is the result of what we have thought
- Don't cry because it's over, smile because it happened

Maar de leukste (en de meest ware) spreuk blijft:
3 things backpackers lie about the most:
1. I'm not gonna drink tonight
2. I'm leaving tomorrow
3. I'll email you.

Het leuke is dat iedere toilet andere hoogintelligente anekdotes heeft! Als jongen-zijnde is het dubbelop, want staand geeft natuurlijk weer een andere blik op de toiletmuren dan zittend.

Goed, een hoger activiteitsniveau hebben mijn hersenen de laatste week helaas niet bereikt, maar dit probeer ik ruimschoots in te halen. Het is alleen zo moeilijk met overal strand om je heen. Vooral hier. Ik zit nu in Puerto Viejo, een typisch badplaatsje aan de Caribische kust en dat is goed te merken. Hier lopen meer Rastafaries rond dan jengelende kinderen van alle MacDonaldsen van Nederland bij elkaar. Iedere tweede sponshoofd probeert je wat wiet te verkopen of gewoon wat geld af te knijpen "omdat ze zo'n honger hebben". Morgen naar een plaatsje dat ik nergens op een kaart kan vinden (Parismina) om er wat schildpadden achterna te kruipen en daarna zien we wel weer.

Ik heb deze editie wat kort(er) proberen te houden, althans naar mijn gevoel. Tot de volgende!